A Day on the Spice Island of Ternate

บนเกาะแห่งนี้มีต้นไม้สำคัญที่ถือเป็นการพลิกประวัติศาสตร์แห่งเครื่องเทศของโลกเลยก็เป็นได้ คือต้นกานพลูที่มีชื่อเรียกว่า Afo (อะโฟ) คุณทวดอะโฟมีอายุยาวนานถึง 3-400 ปี และเชื่อกันว่าเป็นต้นกานพลูที่เก่าแก่ที่สุดในโลก… Read More A Day on the Spice Island of Ternate

Putao, Northern Myanmar: The Place Where You Can See Snow-capped Mountains in S/E Asia

ตั้งแต่สมัยที่ไปเดินขึ้นเขาโกตาคินาบาลู ที่มาเลเซีย ยอดเขาที่หลายคนเชื่อว่าเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เมื่อหลายปีก่อน ฉันได้รับข้อมูลมาว่าจริงๆแล้วโกตาคินาบาลูไม่ใช่ยอดเขาที่สูงที่สุดที่ว่า แต่เป็นยอดเขาทางเหนือของพม่าที่ชื่อ Hkakaborazi (คากาโบราซี) ต่างหาก เพียงแต่ว่า ยอดเขาสูงสุดถึง 5,881 เมตรแห่งนี้ เข้าถึงได้ยากจึงไม่เป็นที่รู้จัก ตั้งแต่นั้นมา เทือกเขาคากาโบราซี ก็เป็นหนึ่งในจุดหมายปลายทางที่ฉันอยากไปสัมผัส…แม้ว่าในปัจจุบันจะมีนักปีนเขาขึ้นไปพิชิตยอดเขาแห่งนี้ได้บ้างแล้วก็ตาม แต่เทือกเขาโดยรอบก็ยังคงเข้าถึงยากและปราศจากการท่องเที่ยวแบบล้างผลาญใดๆ เมื่อมีโอกาสที่จะได้ขึ้นไปทางเหนือของพม่า ความหวังของฉันก็สว่างวาบขึ้นมาในทันที แน่นอนว่าฉันคงไม่สามารถไปพิชิตยอดเขาได้ แต่สิ่งที่ฉันอยากเห็นก็คือยอดเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ บริวารโดยรอบของเทือกเขาคากาโบราซี ในขณะที่ฉันยังคงอยู่ในดินแดนที่เรียกว่าเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ต่างหาก การเดินทางไปที่เมือง Putao (ปูเตา) ในรัฐคะฉิ่น (Kachin)ทางตอนเหนือของพม่านั้น ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร เพราะมีเครื่องบินบินถึงสนามบินเล็กๆที่นี่แทบทุกวัน แต่ที่ลำบากกว่าคือการขออนุญาตเข้าไปในเขตพิเศษของพม่าสำหรับชาวต่างชาติต่างหาก การเข้าเมือง Putao ต้องได้รับอนุญาตล่วงหน้าจากทางราชการของพม่า ซึ่งมีขั้นตอนต่างๆพอสมควร ทางที่ดีที่สุดคือให้ทางบริษัททัวร์ที่ได้รับอนุญาตเป็นผู้ดำเนินการต่างๆให้ แล้วในที่สุด ฉันก็ได้เดินทางมาถึงสนามบินเล็กกะทัดรัดที่ Putao เช่นเดียวกับสนามบินบ้านนอกอื่นๆของพม่า ฉันจะต้องเดินผ่านกระบวนการทุกอย่าง รวมทั้งตรวจคนเข้าเมือง แล้วออกมารอด้านนอกสนามบินเพื่อรอขบวนกระเป๋าที่จะออกมากับรถเข็น…อากาศที่นี่หนาวเย็นกว่าพม่าโดยรอบเพราะอยู่ทางเหนือสุด อีกทั้งยังล้อมรอบด้วยภูเขา ตัวเมืองไม่ใหญ่อะไรมากมาย ชาวพื้นเมืองส่วนใหญ่ของที่นี่จะเป็นชาวฉาน (Shan) ลีซู (Lisu) และระวาง (Rawang) (เรียกรวมๆว่าชาวคะฉิ่น) และมีชาวพม่ามาทำงานก่อสร้างกันมาก (การก่อสร้างโครงการขนาดใหญ่ของที่นี่จะใช้แรงงานชาวพม่าเป็นแรงงานที่มีฝีมือเป็นหลัก เนื่องจากชาวพื้นเมืองไม่ค่อยรู้จักเครื่องมือหนักที่ใช้ในการก่อสร้าง)… Read More Putao, Northern Myanmar: The Place Where You Can See Snow-capped Mountains in S/E Asia

Kachin New Year

ใครก็ตามที่ได้เคยเดินทางไปเยือนพม่าคงปฏิเสธไม่ได้ว่าแม่น้ำอิระวดี เป็นมหานทีที่ยิ่งใหญ่และมีความสำคัญที่สุดของประเทศนี้ แม่น้ำอิระวดีหรือที่ชาวพม่าเรียกกันว่าเอยาวดี (Ayeyarwady River) เป็นเสมือนเส้นเลือดที่สำคัญของดินแดนอันอุดมสมบูรณ์แห่งนี้ ด้วยความยาวกว่าสองพันกิโลเมตรจากเหนือจรดใต้ โดยเป็นแม่น้ำของประเทศที่ไม่ได้ไหลเข้าไปในประเทศอื่นเช่นเดียวกับเจ้าพระยาของไทย แต่จะมีสักกี่คนที่ได้เดินทางไปถึงดินแดนที่เป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำสายสำคัญสายนี้… ฉันเริ่มต้นการเดินทางไปชมจุดเริ่มต้นของแม่น้ำอิระวดีที่เมืองมิตจีนา (Myitkyina) เมืองหลวงของรัฐคะฉิ่น (Kachin) ทางตอนเหนือของประเทศพม่า ดินแดนแห่งนี้มักเป็นข่าวคราวตามหน้าหนังสือพิมพ์อยู่เนืองๆจากปัญหาความขัดแย้งทางชาติพันธุ์ในบางพื้นที่ที่ยังมีการสู้รบระหว่างชาวคะฉิ่นกับรัฐบาลพม่า การท่องเที่ยวที่นี่จึงยังไม่เป็นที่รู้จักกันมากนักในหมู่ชาวต่างประเทศ เนื่องจากความไม่สงบในพื้นที่และความยากลำบากในการเดินทาง ถึงกระนั้นก็ตามภายในเมืองหลวงของรัฐแห่งนี้ก็สุขสงบปลอดการสู้รบมานานหลายปี นักท่องเที่ยวมีให้เห็นประปรายตามโรงแรมที่มีอยู่ไม่มากนักในเมืองแต่ที่เห็นมากกว่าคือนักธุรกิจชาวจีนที่เข้ามาทำธุรกิจในรัฐที่ตั้งอยู่ระหว่างภูเขาสูงของอินเดียและจีนแห่งนี้ พื้นที่อันกว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ของรัฐคะฉิ่นเป็นแหล่งที่มีทรัพยากรแร่ธาตุอยู่อย่างมากมายมหาศาลโดยเฉพาอย่างยิ่งหยกและทองคำ ตัวเมืองมิตจีน่าเองเป็นทางผ่านของกองทหารระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งเป็นเหตุให้สถานที่ต่างๆของเมืองถูกทำลายลงจากผลของสงคราม การมาเยือนที่นี่จึงไม่ใช่การเยี่ยมชมโบราณสถานเก่าแก่แบบหลายๆเมืองของพม่า แต่เป็นการเที่ยวชมวัฒนธรรมพื้นเมืองของคนพื้นถิ่นที่นี่กับธรรมชาติอันยิ่งใหญ่มากกว่า ในเมื่อมาพักในเมืองทั้งที สิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือการเดินชมตลาดของเมือง ตลาดมิตจีน่าตั้งอยู่ริมแม่น้ำอิระวดีอันขึ้นชื่อ มีส่วนที่เป็นตลาดสดที่ขายปลาที่จับได้จากแม่น้ำแห่งนี้รวมไปถึงอาหารแปรรูปตากแห้ง ผักและผลไม้นานาชนิดทั้งที่ปลูกในพื้นที่และนำเข้ามาจากจีน ผู้คนที่นี่ไม่ว่าจะเป็นชาวคะฉิ่นหรือพม่าดูหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสเป็นมิตรกับชาวต่างชาติค่อนข้างมาก ถัดออกไปมีร้านอาหารริมน้ำให้บริการนั่งชิลล์ๆชิมอาหารพื้นเมืองพร้อมชมวิวแม่น้ำกว้างใหญ่สุดสายตาที่ไหลเอื่อยๆอย่างนิ่งสงบ มองไปเห็นอีกด้านหนึ่งของฝั่งน้ำเป็นเขตห้วงห้ามสำหรับนักท่องเที่ยวปกติ ถ้าจะข้ามไปต้องขออนุญาตพิเศษ พื้นที่ริมฝั่งแม่น้ำยามหน้าแล้งนี้จะเป็นเขตสัมปทานร่อนทอง ที่มีคนงานชาวพม่าจากที่ต่างๆมาตั้งแคมป์ทำงานร่อนทองกันริมฝั่งน้ำอย่างเป็นกิจจะลักษณะ การร่อนทองริมน้ำแบบนี้ทำเฉพาะหน้าแล้งพอถึงหน้าน้ำ แม่น้ำอิระวดีจะเอ่อท่วมลานหินริมน้ำพาเอาตะกอนต่างๆมาให้แสวงโชคกันต่อในหน้าแล้งถัดไป การจะไปให้ถึงจุดเริ่มต้นของแม่น้ำอิระวดี จำเป็นที่จะต้องใช้รถกระบะหรือขับเคลื่อนสี่ล้อเลาะไปตามถนนเลียบลำน้ำอิระวดี ผ่านหมู่บ้านรวมถึงลัดเลาะเข้าป่าขึ้นเขาเป็นระยะๆจนไปถึงจุดเริ่มต้นของแม่น้ำอิระวดีที่ Myit-sone (มิตซอน) ซึ่งห่างออกไปประมาณ40กิโลเมตรขึ้นไปทางเหนือของมิตจีน่า ชาวคะฉิ่นเรียกจุดนี้ว่าMyit-sone ซึ่งแปลว่าจุดบรรจบกันของแม่น้ำสองสายอันได้แก่ลำน้ำเมข่า(N’Mai Kha) และลำน้ำมะลิข่า(Mali Kha) ซึ่งมีต้นกำเนิดมาจากขุนเขาสูงทางเหนือสุดของพม่าแถบชายแดนที่ต่อเนื่องมาจากภูเขาหิมาลัย ต้นกำเนิดคือธารน้ำแข็งละลายผ่านดินแดนป่าเขาอันอุดมสมบูรณ์จากระดับ 4,600 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลลงมาจนถึงประมาณ800เมตร มาบรรจบกัน ณ… Read More Kachin New Year

Inle Lake, Life on the Water

ฉันเดินทางมาถึงทะเลสาปอินเล (Inle Lake) ในช่วงวันออกพรรษาที่มีงานเทศกาลแห่พระทางเรืออันลือชื่อพอดี แม้ว่าพม่าเพิ่งจะเปิดประเทศได้ไม่นานและเข้าถึงได้ง่ายขึ้น ไม่มีกฎระเบียบเข้มงวดแบบแต่ก่อน การแลกเงินไว้ใช้จ่ายก็ไม่จำเป็นต้องใช้ธนบัตรอเมริกันดอลลาร์ใหม่เอี่ยมอ่องไร้ตำหนิอีกต่อไป ทำให้มีนักท่องเที่ยวต่างชาติเดินทางเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ในยามนี้ ดูเหมือนว่าผู้คนที่มารวมตัวกันอยู่ในเมืองนองชเว (Nyaung Shwe) เมืองเล็กๆที่เป็นศูนย์รวมของนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวทะเลสาปอินเล (Inle Lake) ทะเลสาปน้ำจืดที่ใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศพม่า ในเขตอำเภอตองยี รัฐฉาน แห่งนี้ ดูจะมีแต่คนพื้นเมืองอยู่อย่างมากมายหนาตา มากกว่านักท่องเที่ยวต่างถิ่นอย่างพวกเรามากนักชาวบ้านชาวเมืองพม่า ต่างมารวมตัวกันมากมายที่เมืองนี้ก็เพื่อร่วมเฉลิมฉลองงานบุญสำคัญของท้องถิ่น อันได้แก่งานแห่พระทางน้ำที่กินเวลาทั้งสิ้นเนินน่านเกือบสามอาทิตย์ ในวันที่ฉันไปถึง เริ่มมีการตั้งร้านรวงมากมายตามถนนสายหลักบริเวณรอบเจดีย์ยาดามาร์มะนอง (Yadamar Manaung)กลางเมือง บรรยากาศคล้ายงานวัดบ้านเรา เนื่องจากขบวนแห่เรือกำลังจะเดินทางมาถึงเมืองนี้ และมีการแห่พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์มาไว้ที่วัดนี้ให้ผู้คนได้นมัสการเป็นเวลาสามคืน ฉันได้ข่าวเมื่อตอนมาถึงว่าขบวนเรือได้เดินทางออกจากวัดพองเดาอู (Phaung Daw Oo Temple) ที่ประดิษฐานพระพุทธรูปในช่วงเวลาปกติมาได้สี่ห้าวันแล้ว (งานเทศกาลนี้จึงมีชื่อเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่า Phaung Daw Oo Pagoda Festival ตามชื่อวัด) ขบวนเรือจะหยุดตามหมู่บ้านต่างๆให้ผู้คนได้นมัสการพระพุทธรูป ครึ่งวันบ้าง ค้างคืนบ้างแล้วแต่สถานที่ แต่ที่เมืองนี้จะหยุดอยู่นานที่สุดคือเป็นเวลา 3 วัน 3 คืนหลังจากเข้าที่พักเรียบร้อย ฉันสอบถามถึงเส้นทางแห่เรือที่จะมาที่นี่ และเดินไปที่ริมลำน้ำสายเล็กๆในเมืองที่ไหลต่อเนื่องเชื่อมกับทะเลสาป เพื่อติดต่อเรือยนต์ไปเที่ยวชมทะเลสาปและงานบุญในครั้งนี้สำหรับวันรุ่งขึ้น แล้วจึงออกเดินเที่ยวในตลาดวัดชั่วคราวที่ถูกสร้างขึ้นเพื่องานบุญนี้… Read More Inle Lake, Life on the Water

โลมาที่รัก Dolphin Watch

เห็นว่าช่วงที่ผ่านมา กระแสวาฬบรูด้ามาแรง เลยนึกถึงบทรำพึงรำพันเก่าๆที่เขียนไว้เมื่อสองสามปีก่อน ลงในฮิห่า (Hi5) ที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เข้าไปเท่าไหร่ เลยก๊อปเอามาไว้ที่นี่…ให้รู้ว่า เมืองไทยยังมีดีอีกเยอะ…ไม่ต้องรอตามกระแส…ก็มีอะไรให้ดูจ้า… ได้มีโอกาสติดสอยห้อยตามนักวิจัยไปสำรวจโลมาที่ทะเลไทยแถวขนอมมา ชาวบ้านที่นั่น รู้ว่ามีโลมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น เป็นเวลานานมาแล้ว เลยร่วมกันก่อตั้งเป็นชมรม อนุรักษ์บ้านเกิด อนุรักษ์ชายฝั่ง อนุรักษ์โลมา… และใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ ชาวบ้านให้เช่าเรือหางยาว ที่ปรกติทำประมงชายฝั่ง พานักท่องเที่ยวออกไปชมโลมา… แน่นอนว่า ของแบบนี้ การันตีว่าจะเจอไม่ได้ แต่จากที่ฉันได้มีโอกาสออกไป ไปทุกวัน เจอทุกวัน จะมากจะน้อยเป็นอีกเรื่องหนึ่ง… โลมาที่เห็น มีสองชนิด โลมาหัวบาตร…หรือโลมาอิรวดี เจ้านี่ค่อนข้างขี้ระแวง ไม่ค่อยให้เรือเข้าใกล้ เจอแล้ว ดูเฉยๆ…อย่าต้อนเชียว เธอว่ายน้ำหนีทันที…อันนี้ชาวบ้านรู้ดี ไม่เอาเรือเข้าไปต้อน อีกโลมาหนึ่งคือโลมาสีชมพู ภาษาอังกฤษเรียกโลมาหลังค่อม Indo-Pacific Humpback Dolphin เจ้านี่ ยิ่งแก่ยิ่งน่าเกลียด จากสีเทากลายเป็นสีชมพูกระดำกระด่าง… แต่ค่อนข้างขี้เล่น…เรียกว่าถ้าเจอที ตามดู (ห่างๆ) ได้เป็นชั่วโมง ดำผุดดำว่าย ไปๆมาๆ ให้พินิจได้หนำใจ… บางครั้งบางคราว ยังกระโดดไล่ล่าปลาให้เห็นกันจะๆ ทั้งตัว โผล่ขึ้นมาจากน้ำ…สะใจ… Read More โลมาที่รัก Dolphin Watch